رمضون امسال

زندگی مانند یک سفر است که در هر لحظه‌ی آن، معنایی عمیق و ارزشمند نهفته است. گاهی در این مسیر حضور یک همسفر معنا و ارزش لحظه ها را اشکار می کند.همیشه چقدر ساده و کم توجه بودم که حضور یک دوست تا چه اندازه می تواند مرا به ارزش‌ها و آرزوهای درونی ام نزدیک‌تر کند، کسی که خود دنیای دیگری تجربه می کند و با نگاهی نو و پر از اشتیاق به وجود من می تواند نگاه و نگرشی تازه در من ایجاد کند.تماشای خود از دریچه نگاه همسفرت تو را به چالشها و تجربیات جدیدی می کشاند... هم او که بسان اینه ای تو را باعث می شود که نسخه ای بهتر از خود بیابی و کشف کنی.هم او که تو را باعث می شود که به معنای واقعی زندگی نزدیک تر شوی و باز هم رشد کنی.و چه حس خوبی است که تو را باعث می شود که هر لحظه شکر گزار باشی. رمضون امسال...

چراغی در تاریکی شبانه زندگی، ناگهان از دور ظاهر می‌شود، مانند شعله‌ی امید.در آغاز، آرامشی در آغوش تنهایی می‌آورد، وقتی که دل به دل می‌نگراند و درد و رنج می‌کاهد.با او، هر گونه باری سبک می‌شود، چرا که آن دوا که دل نیاز دارد را می‌فهمد و می‌پذیرد. با او تمام پریشانی‌ها و نگرانی‌ها رام شده و همه چیز آسوده به نظر می‌آید.او بسان همسفری در سفر زندگی که همراهی می‌کند در لحظات شادی و غم، در سرزمین‌های دور و نزدیک... با آرامشی زیبا که پنهان گشته در آغوشش... روشنایی را فریاد می زند و نغمه پایان تاریکی را می سراید.یافتنش مانند گنجی بی قیمت است چرا که همانند آیینه ای بدون تزیین و پوشش، تو را متوجه تمام نقاط ضعف و قوتت میکند تا با فهم و شناخت بهتر خودت شکوفه گلهای دوستی و عشق را در باغ زندگی ات نظاره گر باشی. رمضون امسال...

در دیاری پر از رنگ‌ها و سرودهای انسانی، روح‌ها به آرزوهای خود پرداخته و در تلاش برای ارتقای خویش، به سفری عمیق و شگفت‌انگیز روی آورده‌اند. روح انسان، همچون نسیمی بلند و آرام، در آغوش زمان، از عمق دل‌ها برافروخته و در میدان زندگی، رقصان به پا شده است.در این سفر، هر قدم، یک خاطره، یک غم، یک شادی، و یک درس نهفته است. این روحانیت، همچون پرنده‌ای آزاد، در آسمان آرزوها می‌پرید و در سایه‌های گذران، خورشید عشق و معنا را پیدا می‌کرد.یک بار، روحی در سرزمین آرامی به دنیا آمد. او نوری بود که در تاریکی‌ها روشنایی می‌انداخت و در دل‌ها، برکت و آرامش می‌بخشید. با پرسش‌های بی‌پایان و تجربیات ناب، او به دنبال یافتن معنای وجود و یک قطره از حقیقت بی‌پایان بود.در طول روزها و در آغوش شب،با اشتیاقی بی پایان ، در میدان وجود، همواره در حرکت بود. از کوهستان‌های بلند گرفته تا دریاهای بی کران، او در جستجوی معنایی عمیق‌تر و رهایی بیشتر بود.و در این سفر، او از نقاط دور و نزدیک دیگران یاد گرفت و با آن‌ها ارتباط برقرار کرد. در هر دیدار، یک قسمتی از خود را کشف می‌کرد و در هر وداع، یادگاری جدید به دلش می‌نشست.از زمان آغاز تا آخرین نفس، روح انسان در جستجوی واقعیت بود و به امید روزی که در پناه عشق، جوابی برای پرسش‌های بی‌پایانش پیدا کند و در پرتو نور ابدی، به آغازی نو برای سفری جدید برخیزد.در آخرین ساعات زندگی، به پایان سفری طولانی رسید. اما در همه آن زمان‌ها و تجارب، او یادگاری‌هایی برای دیگران جا گذاشت. از اندوه و شادی، تا آموزه‌هایی از محبت و تلاش، هر یک از آن‌ها یک نقطه‌ی نور برای سایه‌های زندگی بود.در نهایت در آغوش خاک، با لبخندی بر لبان، به خاک سپرده شد، اما اثری از او در دل‌های آن‌ها که با او در تمام این رمضون امسال...